Strijd der gladiatoren

Gefeliciteerd je bent stiefvader, je hebt al héél wat beproevingen doorstaan en zelfs de kinderen zijn aan je gewend geraakt, en wat doen kinderen wanneer ze in de pubertijd zitten? Dwars zitten, goed dwars zitten ook!

Je bent zo'n twee jaar in de leer voor stiefvader en je hebt de ene doorproeving doorstaan na de andere. Je wordt beschouwd als een echte stiefvader en er zijn veel leuke momenten, helaas kan je op sommige momenten in het leven van je surrogaat-kinderen soms maar weinig goed doen. Puberteit zult u denken.. ik noem het kinder-terreur van een uiterst hoog niveau!

Wanneer de biologsche vader ook nog als wijze les aan zijn zoon door geeft dat "de stiefvader" niets over hem te zeggen heeft en dat hij niet naar hem hoeft te luisteren, is het hek van de dam. Het duurde dan ook niet lang voordat Jip tegen mij zei: "Jij hebt niets over mij te zeggen, je bent mijn vader niet!" Plankenkoorts kreeg ik ervan, de koude rillingen schoten door mijn graat. En daar was ie dan, de nachtmerrie van elke stiefouder werd voor mij pure werkelijkheid. Verbijsterd en vol ongeloof keek ik Jip aan en ineens voelde ik een machteloos gevoel, voor het eerst had ik niet direct een antwoord klaar. Ik realiseerde me dat dit de uitspraak was waar ik al zo'n 2 jaar voor gereperteerd had, maar nog nooit goed uitgevoerd had. Zonder enig mededogen strooide Jip zout over een wond die al twee jaar open was.

Zoals ik net ook al zei, het hek was van de dam, kosten noch moeite werden gespaard om het verblijf in mijn eigen huis zo min mogelijk te laten verlopen, alles werd uit de kast getrokken om bij mij het bloed onder de nagels weg te halen. Jip had een nieuw wapen gevonden en maakte daar dankbaar gebruik van, als een Rambo maaide hij volop in de rondte en iedereen was ongewild slachtoffer van zijn verbale uitlatingen. Het huis waar we eens zo vredelievend met elkaar woonden was verandert in een mijnenveld en elke verkeerde stap kon een nieuwe kettingreactie veroorzaken. Je kunt rustig zeggen dat de spanning te snijden was.

Aan deze onzin moest een einde komen en we besloten een goed gesprek aan te gaan met de biologische vader van Jip en verhaal te halen. Achteraf bleek Jip deze opmerking verzonnen te hebben en had zijn vader nooit zoiets tegen hem gezegd.

WAPENSTILSTAND

Jip zijn munitie begon langzaam maar zeker op te raken en je merkte dat hij ook vermoeid was geraakt van deze strijd. Op eerste kerstdag zat hij stilletjes aan tafel een zei ineens
"Zullen we weer normaal tegen elkaar doen?". Mijn stiefzoon was moe van het vechten en heeft besloten de handdoek in de ring te gooien. "graag!" waren mijn woorden en vroeg of Jip even bij mij op schoot kwam zitten. De strijd der gladiatoren was voorbij en als verzoenings-gebaar kreeg hij voor 1e kerstdag een spelletje genaamd Shadow Ops, een spelletje waarbij je als lid van de speciale Delta Force eenheid de snode plannen van een Europese dictator moet verijdelen. Graag gedaan jongen!

Fijne jaarwisseling en een gezond 2008!

ver·zoe·nings·ge·baar (het ~)
1 gebaar, handeling waardoor men de indruk wil wekken tot verzoening bereid te zijn

Wagenziek

Vroeger als klein kind heb ik de feestdagen altijd heel erg vervelend gevonden, verplicht thuis zitten, verplichte visites, verplicht spelletjes doen, even bij opa en oma langs, even bij stief opa en oma langs... dus.
Ik kon hier maar niet aan wennen, nee... de kerstdagen waren voor mij een heuze kwelling, het begon namelijk altijd met een reisje naar Zaandam, zoals de meeste mensen weten ligt Zaandam voor de gemiddelde Fries bijna aan de andere kant van de wereld, sterker nog wanneer mijn stiefvader zei dat we naar Zaandam gingen begon mijn moeder al zenuwachtig rond te dwalen zoekend naar onze friesche paspoorten..

Het vervelendste vond ik altijd de heenreis, zo'n reis naar Zaandam begon namelijk altijd met het slikken van pillen, een pil tegen misselijkheid werd ons verteld.. yeah right!! Dat geloofde ik dus mooi niet en ik zal u vertellen waarom..

Vroeger stond mijn stiefvader op de markt en had daarom een auto met een grijs kenteken, dit betekende dus dat je officieel geen mensen achterin mocht hebben, STERKER NOG!, MIJN STIEFVADER HAD HELEMAAL GEEN ACHTERBANK, WE LAGEN ALS VERSTEKELINGEN OP DE BODEMPLAAT VAN ZIJN AUTO!

Mijn conclusie was daarom ook heel logisch.. Wij werden als kind gedrogeerd met medicijnen zodat het bij de Friesche grenscontrole net leek alsof er twee opgerolde tapijtjes achterin de auto lagen... en mijn moeder maar denken dat we niets in de gaten hadden. Tot op het heden heb ik haar nog nooit verteld dat ik haar duistere geheimpje echt wel door had.

Meestal kwamen we rond 18:00 aan in Zaandam, dit betekende dus dat we vlug wat hete soep naar binnen gegoten kregen en dan naar bed konden. Prettige kerstdagen..

Nu gaat alles anders, ik heb nu zelf stiefkinderen en ik ben niet van plan om mijn stiefkinderen dezelfde kwellingen te laten ondergaan, nee, wij zijn niet zo.. wij gaan lekker de kerst met zijn allen vieren. Warme soep, gezellig bij mijn ouders langs, gelukkig wonen mijn ouders dichtbij, Anders begint mijn vriendin zenuwachtig te zoeken naar onze paspoorten en krijgen de kinderen een pilletje tegen de misselijkheid.

Van een kouwe kermis thuis!

Jip, kreeg zijn rapport van school mee, dagen van te voren had hij ons al voorzichtig ingelicht dat het wel eens tegen kon vallen...
Mijn vriendin en ik zaten beide aan tafel tot dat Jip thuis kwam, met in zijn linkerhand zijn rapport.. Laat eens even zien jongen, we zijn namelijk héél benieuwd...

Mijn vriendin kreeg de eer om als eerste van de hele familie zijn koninklijke rapport in te mogen kijken.. Ik zelf kon me na alle verhalen, tussenuren, rode kaarten en andere dingen* niet voorstellen dat zijn rapport überhaupt goed kon zijn... Totdat ik zijn rapport in mijn handen kreeg, ik sloeg bijna stijl achterover!!

Dit is wat ik zag:
6,0 - 6,5 - 7,3 - 5,0 - 5,7 - 6,0 - 7,0 - 4,4 - 7,0 - 8,0 - 7,2 - 6,1

2 onvoldoendes maar... Mijn stiefzoon heeft nog humor ook!! Stilletjes een paar dagen van te voren vertellen dat de cijfers wel eens tegen konden vallen!! hahaha.. Op dat moment voelde ik het schaamrood richting mijn oren trekken.
Hoe kon ik zo achterdochtig zijn geweest. Mijn geloof werd in één keer gereduceerd tot een 0,0. Jip had al deze tijd zijn best op school gedaan, zelf na al die keren dat hij er uit was gestuurd, na al die gemiste lessen, na al die stoere verhalen over hoe hij andere kinderen op school het leven zuur maakt, sterker nog, ik werd zelfs nog gebeld door een docent die een ernstig gesprek met ons moest hebben over Jip.

Waar hebben we ons al die tijd druk over gemaakt, Jip bleek een gewonen jongen te zijn.. die net zulke cijfers haalde als elk ander kind.. mooi zult u denken gelukkig, we zijn blij voor deze stiefvader..

VAN EEN KOUWE KERMIS THUIS!

Gisteravond werden we gebeld door de "echte" vader van Jip, hij wou graag de cijfers weten van Jip, want volgens Jip lag het rapport nog bij ons.. dus wilde hij de cijfers via de telefoon even door krijgen.

Vol trots pakte ik het rapport van Jip en wilde net uit volle borst de cijfers gaan voorlezen, totdat ik met ongeloof in mijn stem begon te stamelen. De eerste gedachte die door mijn hoofd schoot was: "hoe heeft hij dit geflikt!"

Jip, mijn stiefzoon, de jongen die maar 2 onvoldoendes had op zijn rapport bleek zonder een spier te krimpen het rapport van zijn schoolvriendje aan ons te hebben gegeven.

Wanneer Jip aanstaande dinsdag weer thuis komt krijgt hij van ons een 8, een 8 van 8 uur naar bed.


* dingen = zie artikel "Help ik ben stiefouder".

Game over!

De koning des huizes Jip (onze stiefzoon) was het niet eens met zijn koninklijke computertijd en vond dat hij zelf mocht weten hoe lang hij achter de computer zat.
Nu zou ik dat als kind vroeger ook wel gewild hebben, maar mijn vriendin en ik vinden dat 2 uur per dag als een zombie voor een beeldscherm zitten wel genoeg is, hierbij moet ik wel eerlijk vertellen dat wanneer je 30 bent, dit natuurlijk niet meer geldt, dan maak je er gewoon je beroep ervan. ;-)
Ook hebben we daar de tijd die ze voor de televisie mogen zitten er niet bij gerekend, want televisie is tijdloos.

Maar goed, het zeuren naar de bekende weg en het zagen tot en met ging steeds maar verder.. tot dat ik na weken terreur een punt bereikte waarop ik het echt zat was..

JIP, JE HOUDT NU OP MET ZEUREN OVER DIE COMPUTER OF IK SMIJT DIE COMPUTER ZO UIT HET RAAM, ZO VAN HET PLAT-DAK AF, EN DAT MEEN IK!!

Jip moest lachen.. dat doe je lekker toch niet!! zei hij met een plagerige toon..

Toen kreeg ik het Clint Eastwood gevoel over me heen, ik kneep mijn ogen lichtelijk dicht en dacht.. ok, jongen, dus je wilt cowboytje met me spelen, dit was het dan.. point of no return.. wie heeft nu de langste adem, wie knippert er het eerst met zijn ogen. In mijn gedachten zag ik de western struik-bollen al door de straten rollen, dit is het moment waarop je moet laten zien dat je staat voor wat je zegt.
Ik keek een beetje schuin met mijn ogen half dicht geknepen naar rechts richting mijn vriendin, weer terug naar Jip, weer schuin naar rechts richting onze hond Fritz, die gelijk in zijn mand sprong en zijn poten over zijn ogen deed.

Ik dacht “go ahead, make my day”
Wat zei je Jip??

Dat durf je toch niet! zei hij voor een tweede keer vol overtuiging..

Het kwam er dus op neer dat de computer een vrijeval heeft gemaakt van zo'n 4 meter, iets waar computers niet zo goed tegen kunnen, wel heb ik nog met de gedachte gepeeld om een foto van het wrak te maken, als aandenken.

Jip speelt weer lekker buiten en geen gezeur meer over computers, af en toe mag hij eens achter mijn laptop wanneer hij even niet cowboytje aan het spelen is.

Mijn stiefdochtertje..

Ik kan wel zeggen dat ik de blije stiefvader ben van een héél lief dochtertje. Hier noem ik haar Janneke. Janneke is echt een schatje, ze lijkt tenslotte ook op haar moeder. Ze is nu net 11 en gedraagt zich al als een echte dame. Zo kan ze bijvoorbeeld zomaar een uur voor de spiegel staan draaiend met dat kleine kontje van haar en zeurend dat ze niets meer leuks heeft in haar kast. Ook kan ze zich zomaar 3 keer per dag verkleden zonder dat iemand iets merkt..

Zie hier dus haar moeder in d'r kinderjaren, ineens zie ik hoe haar moeder moest zijn vroeger, draaiend met haar kontje voor de spiegel zeurend dat ze niets leuks meer heeft in de kast...

Dit is een blijvende aandoening heb ik ontdekt, regelmatig hoor ik mijn vriendin, de aanstaande moeder van mijn kind en de moeder van Jip en Janneke klagen dat ze niets meer leuks heeft in de kast en dat het vééél te lang geleden is dat ze iets voor haar zelf gekocht had.. (herkenbaar?)

Beste mannen, trap hier niet in, dit is oplichting en valsheid van het hoogste niveau! Probeer eens door deze aangrijpende woorden en de gewaterde puppy-oogjes heen te kijken en waag een blik in haar kledingkast, haar schoenenmagazijn en haar verzameling make-up waar de gemiddelde DA drogist u tegen zegt!
Dat bedoel ik dus.. waanzin!

Op een bepaald moment voelde ik me als een Neo in de Matrix, en alles werd duidelijk, ik had de dames door. En nu.. tot op het heden doe ik maar als of ik de dames nog steeds niet in de gaten heb en glimlach ik een beetje wanneer ze zegt dat ze al maanden niets nieuws heeft.

DE CAVALERIE

Dingdong!! De bel gaat, voor de deur staat een zwarte bestelbus, en inmiddels staat er een man voor mijn deur met in zin hand drie pakketjes.
Ik doe de deur open en ik zie een brede lach van een bezorger, goedemorgen die pakketjes van de Wehkamp! zegt ie zonder blikken of blozen, op dit moment stond de cavalerie voor mijn deur met zijn handen vol met buskruit gemaakt van textiel en leer. Daar stond ik dan, met in mijn ene hand de drie pakketjes en in mijn andere hand een witte vlag. Ik doe als of ik verslagen ben en nog steeds niets in de gaten heb en glimlach een beetje...

Acceptatie is de beste verdediging!

ac·cep·ta·tie (de ~ (v.), ~s)
1 aanvaarding
2 [hand.] verklaring, meebrengende de verplichting om een wissel op de vervaldag te betalen

Dilemma

Lieverd? had ik dit weekend niet ongesteld moeten worden waren haar legendarische woorden.. Volgens mij wel pop.. Ik zelf had natuurlijk al in haar agenda gezet wanneer ze weer ongesteld moest worden.
Deze amateuristische voorspelling, laatste keer ongesteld plus vier weken en een datum in haar agenda moest het afgelopen weekend uitkomen.. Maar er kwam maar niets.. Waar ligt dit aan.. is mijn vermogen tot de kunst van het voorspelen ernstig te kort geschoten of heb ik dan toch superzaad...

Afin, ik kon niet langer wachten en heb vandaag een zwangerschapstest gehaald, mijn vriendin bevolen om naar de wc te gaan en haar behoefte over het staafje te doen.. tik tak... tik tak... we duften beide niet te kijken en uiteindelijk zei mijn vriendin; "kijk nou!" Twee streepjes!!! "We" zijn zwanger!

Dilemma!!

Als alles goed gaat komt er dus een kleine telg bij in huize flodder! Nu weet ik uit ervaring dat het niet makkelijk is om een kleine in een bestaand samengesteld (mooi woord voor stief) gezin te plaatsen. Je voelt je als ouder kind soms achtergesteld, je krijgt niet alle aandacht meer, zelfs niet als je kost wat het kost deze probeert op te eisen.

Nu begint het puber-terreur, jij was er toch eerst?? In het begin is het allemaal heel leuk, een nieuw broertje of zusje, nieuwe ervaringen, later kom je er achter dat je de aandacht die jij altijd kreeg moet gaan delen met anderen.

Zelf heb ik dit dus allemaal ook mee gemaakt en het is me achteraf goed bevallen, achteraf ja.. want ik kan me nog goed herinneren dat ik het toen, zo'n 20 jaar geleden mijn vader zijn eerste zoon (anderhalf jaar later de tweede zoon) kreeg met een andere vrouw, wat ik maar wat moeilijk vond.
Beetje bij beetje voelde je dat die jankende kleine, steeds meer aandachtstijd van jouw tijd afsnoepte, tot dat er weinig meer over was. De snoepjes gingen ineens niet meer alleen naar mij en mijn zusje.

Sjezus, wat heb ik toen gebaald..nu mijn jongste half broertje inmiddels 19 jaar oud is en tevens ook één van mijn beste vrienden is, kan ik er op terug kijken als of het allemaal normaal was. Maar dat vond ik toen zeker niet..

Nu vraag ik me af, hoe ga ik dit allemaal zelf aanpakken met Jip en Janneke en zal ik ook de "fouten" maken die mijn ouders maakten, fouten.. verkeerd woord, ik noem het liever onervaren en onvoorbereid. ;-)

on·voor·be·reid (bn.)
1 niet voorbereid => ex tempore

Help ik ben een stiefouder!

Aan de ouders/verzorgers van Jip en Janneke,

Dit blog is dus te ere van alle andere heldhaftige stiefouders die de opvoeding, ook wel de verzorging genoemd, want dat staat namelijk op de officiele school dokumenten..

Nu twee jaar later beginnen de dingen te komen, de dingen zul je denken?? ja, tenminste zo noem je zaken die soms met geen woorden te beschrijven zijn toch?? Dingen.. leuke dingen, niet zo leuke dingen.. en bijna onvoorstelbare dingen, vertederende dingen, slapeloze dingen, dure dingen, dingen die ineens je no-claim omhoog jagen, samen gevat... "de dingen".

Nou, dingen zijn er genoeg in mijn leven op het moment, ik beperk me daarom eerst maar tot de emotiebom die ook wel stiefouder wordt genoemd.
Met mij zijn er natuurlijk duizenden andere stiefouders die ook het doelwit geworden zijn van kinder-terreur wat begon als een kus in een kroeg en uitbloeide tot soms een flodder-familie, met als in de hoofdrol Jip als Henkie en Janneke als Toet, Mijzelf als de stoere Johnny en mijn vriendin als tja.. Kees Flodder mag ik natuurlijk niet zeggen... dus als mijn vriendin. Een lekker recept dus..

Uiteraard is het bovenstaande niet helemaal waar en een beetje overdreven, maar ik denk dat elke stiefouder zich wel een beetje in deze situatie kan indenken. Alles draait vaak om de kinderen en je voelt je soms een vreemde in je eigen huis, sterker nog, je bent verantwoordelijk voor meer dan 50% van de complete hypotheek, dit zet je soms aan het denken. Mijn opzet is dus om dit blog uit te laten groeien tot een plaats waar andere "lotgenoten" zich kunnen uitlaten op een gezonde manier, mijn zegen hebben jullie.. kom maar op!!